Nga Crescent International
Luftërat zhvillohen për të arritur objektiva të caktuara politike.
Siç tha Carl von Clausewitz, lufta është një akt i forcës “an për të detyruar armikun tonë të bëjë vullnetin tonë.”
Që nga dita e parë e Përmbytjes së Aksës, Crescent International ka pohuar se çlirimi i Palestinës është një proces, jo një ngjarje.
Ky proces vazhdon dhe është thelbësore ta kuptojmë atë në mënyrë holistike pa e harruar pamjen më të gjerë duke u fokusuar thjesht në titujt e lajmeve.
Çdo boksier dëshiron të godasë me nokaut në raundin e parë, por luftëtarët me përvojë dhe të vendosur e kuptojnë nevojën për të përshtatur qëllimet e tyre dhe për të rregulluar qëndrimet e tyre luftarake ndërsa ndeshja përparon.
Ajo që me të vërtetë e veçon një boksier me përvojë nga një fillestar nuk është vetëm aftësia, por qëndrueshmëria dhe vendosmëria për të ruajtur zellin e tyre edhe pse lufta shtrihet në një betejë rraskapitëse dhe të zgjatur.
Për një shembull të botës reale të këtij parimi, mund të shikohet historia e afganëve ose algjerianëve— të dy njerëz që demonstruan qëndrueshmëri dhe përshtatshmëri të jashtëzakonshme në betejat e zgjatura kundër kundërshtarëve të fuqishëm.
Luftërat nuk janë një lojë kompjuterike ku fituesi përcaktohet vetëm nga një raport vrasjeje.
Amerika kishte një raport dukshëm të favorshëm vrasjesh gjatë Vietnami dhe Afganistani luftërat, megjithatë SHBA i humbi të dyja.
Në luftën e vazhdueshme rajonale në Palestinë Boshti i Rezistencës kishin disa synime taktike dhe strategjike që synonin të arrinin.
Disa prej tyre janë arritur, të tjerat janë në pritje.
E njëjta kornizë vlen edhe për SHBA-Izrael–GCC treshe.
Duhet mbajtur parasysh se lufta rajonale është ende në vazhdim.
Frontet e saj thjesht po marrin karakteristika të ndryshme.
Me sa më sipër në mendje, së pari le të shohim se çfarë nuk arriti Hizbullahu.
Hizbullahu nuk arriti të ndalojë gjenocidin e udhëhequr nga Izraeli në Gaza.
Edhe pse ky nuk ishte objektivi i tij i deklaruar publikisht, ky ishte qëllimi maksimalist i Hizbullahut.
Më 8 tetor 2023, Hizbullahu i karakterizoi veprimet e tij kundër Izraelit si a pjesa e përparme mbështetëse në Gaza.
Rezistenca Islamike në Liban gjithashtu nuk ishte në gjendje të detyronte Izraelin të pranonte fillimisht një ndërprerje të armiqësive në Gaza.
Ky synim deklaroi publikisht Hizbullahu.
Dështimet taktike të Hizbullahut të listuara më sipër janë të dukshme dhe përbëjnë një pengesë të rëndësishme politike.
Nevojitet një kuptim më i gjerë i luftës rajonale në vazhdim për të kuptuar pse Hizbullahu dështoi në këto dy objektiva.
Asnjë ent i mirëinformuar, duke përfshirë Hizbullahun dhe Hamasin, nuk supozoi se ata do të jenë në gjendje të shënojnë një fitore të plotë ushtarake mbi Izraelin/SHBA.
Gjatë fjalimit të tij më 3 nëntor 2023, Seyyed Hassan Nasrallah pranoi hapur se rezistenca nuk ka fuqinë për t’i dhënë një goditje nokaut Izraelit/SHBA-së.
Një luftë kundër Izraelit është një luftë me SHBA-në para së gjithash.
Komponenti ushtarak i luftës rajonale në Palestinë ishte dhe është thjesht një komponent i luftës për të çmontuar Izraelin e aparteidit, ai nuk është komponenti kryesor në arritjen e këtij qëllimi.
Përveç Iranit Islamik, anëtarëve të tjerë të Boshtit të Rezistencës u mungojnë divizione të konsiderueshme dhe të mekanizuara për të shkaktuar dëme ushtarake konvencionale në dyshen SHBA-Izrael në Palestinë.
Pra, çfarë arriti Hizbullahu?
Për 14 muaj, Hizbullahu ka qenë goditja me çekan strategjike e Izraelit objektet ushtarake, duke degraduar ndjeshëm infrastrukturën e saj ushtarake.
Në asnjë moment të historisë së tij regjimi sionist nuk u përball me një situatë ku infrastruktura e tij ushtarake ishte nën breshëri të përditshme.
Hizbullahu tregoi gjithashtu se Izraeli, regjimet e NATO-s dhe industria e tyre e armëve shumë miliarda dollarëshe mund të luftohen dhe të kenë dëme që u shkaktohen atyre.
Ky është një ndryshim paradigme.
Kanë ikur kohët kur Izraeli mund të vriste në masë njerëzit pa u ndëshkuar.
Hizbullahu luftoi Izraelin dhe kabalin e regjimeve perëndimore deri në një ndalesë.
Kur ky fakt konsiderohet brenda kontekstit më të gjerë global, përkatësisht ushtarako-politik perëndimor pengesat kundër Rusisë dhe ekonomike vështirësitë kundër Kinës, arritja e një ngërçi nga Hizbullahu është një ngjarje e rëndësishme gjeopolitike.
Nga një këndvështrim taktik, shfaqet një tjetër përfitim i rëndësishëm i arritur nga Hizbullahu paradoksale.
Duke iu nënshtruar goditjeve të rëndësishme izraelite/amerikane, rezistenca zbuloi dobësitë e saj, të cilat përndryshe mund të mos i dinte.
Hizbullahu nuk është një ushtri konvencionale dhe nuk synon të jetë e tillë.
Ai nuk ka burime dhe do të ishte një disavantazh për Hizbullahun për shkak të objektivave që synon të arrijë.
Lëvizja duket se e kupton mirë këtë fenomen.
Gjithashtu, duke nënshkruar për ndërprerjen e armiqësive Hizbullah i thyer shoqëria izraelite dhe struktura e saj politike.
Kjo do të luajë si një avantazh afatgjatë për Hizbullahun dhe aleatët e tij.
Ku të shkojmë nga këtu?
As me majë jashtë nga krimineli i luftës Henry Kissinger në numrin e janarit 1969 të Punët e Jashtme, “ Ushtria konvencionale humbet nëse nuk fiton. Guerilja fiton nëse nuk humbet.”
Hizbullahu është ende i pranishëm dhe mbetet sfida më e madhe e prekshme për Izraelin.
Ky realitet ka nuk ka ndryshuar dhe nuk do të ndryshojë.
Ky ishte qëllimi strategjik i Izraelit dhe SHBA-së, por ata nuk arritën.
Dështimi më i madh i SHBA/Izraelit nuk është i prekshëm, por jo i prekshëm.
Për dekada Izraeli dhe regjimet perëndimore kanë financuar një fushatë politike për të minojnë imazhi i lëvizjeve islame dhe promovimi i sekularizmit perëndimor në Azinë Perëndimore.
Lufta në Gaza demaskoi plotësisht thelbin makiavelist dhe moralisht të falimentuar të regjimeve perëndimore.
Ishin lëvizjet islame të rajonit cilat nuk u përkul në nivelin e regjimeve perëndimore për të mbështetur gjenocidin.
Duke ndihmuar dhe nxitur gjenocidin, regjimet laike perëndimore kanë përfunduar në ana e gabuar të historisë.