Nuk ka asnjë shenjë për uljen e tensionit midis Izraelit dhe Hezbollahut. Anëtarë të grupit pro-iranian i thanë Al Jazeera-s se terroristët libanezë do t’i përgjigjen çdo “agresioni” të shtetit hebre, edhe nëse ai është i kufizuar në natyrë dhe shkallë. “Ne nuk presim një pushtim tokësor izraelit, por nëse ndodh, ne jemi gati. Nëse do të vendosnin të hynin në Liban, ne do të shkelnim në Galile”, thanë ata. “Të dërguarit e huaj kanë sugjeruar që të mos përgjigjemi ndaj asnjë sulmi për të mos zgjeruar konfliktin, por ne do të përgjigjemi.
Udhëheqja e rezistencës do të vendosë formën dhe shtrirjen e përgjigjes ndaj çdo agresioni të mundshëm.” Përveç kërcënimeve, terroristët libanezë sulmuan sërish rajonet veriore të Izraelit. Sipas raporteve nga IDF, shumica e dhjetë raketave të lëshuara të martën më 30 korrik u kapën nga sistemi Iron Dome.
Njëri, megjithatë, ra në kibuc HaGoshrim, në Galile, duke vrarë një civil. Ushtria hebraike u përgjigj me një bombardim artilerie dhe luftëtarët e Yllit të Davidit goditën një zonë në jug të vendit të Cedarit. Aktualisht, duket se përpjekjet diplomatike ndërkombëtare për të shmangur një përshkallëzim përgjatë Linjës Blu po dështojnë.
Hakmarrja e Izraelit
Situata midis Izraelit dhe Hezbollahut, i cili ka lëshuar raketa drejt veriut të shtetit hebre pothuajse çdo ditë që nga 8 tetori, u përkeqësua pasi një raketë goditi një fushë futbolli në Majdal Shams, në lartësitë e Golanit, duke shkaktuar vdekjen e të paktën 12 fëmijëve dhe adoleshentë, plus dhjetëra të plagosur. Terroristët libanezë mohuan të ishin përgjegjës për masakrën, por hetimet nga shërbimet izraelite të sigurisë konstatuan se sulmi filloi nga Toka e Kedrave.
Kryeministri Benjamin Netanyahu premtoi një përgjigje të ashpër dhe mesa duket e ka mbajtur fjalën. Izraeli ka kryer një sulm në Bejrutin jugor, duke synuar një komandant të lartë të Hezbollahut, për të cilin ata pretenduan se ishte “përgjegjës për vrasjen e fëmijëve”. Pamjet nga kryeqyteti libanez tregojnë predhat e disa makinave të shkatërruara, si dhe ndërtesat e larta të shkatërruara nga shpërthimi. Shtyllat e tymit të zi të dendur turbullojnë pamjen e kamerës ndërsa banorët mund të dëgjohen duke bërtitur.
Objektivi
Është hera e parë që ushtria izraelite ka vënë në shënjestër Bejrutin që kur Hamasi sulmoi Izraelin më 7 tetor. Ushtria izraelite pretendoi se sulmi ishte reagimi i tyre i shumëpritur ndaj një sulmi me raketa në lartësitë e pushtuara të Golanit të shtunën e kaluar që vrau një duzinë fëmijë dhe të rinj. Objektivi i supozuar i sulmit ishte Fuad Shukr, i njohur gjithashtu si al-Hajj Mohsin, i cili është një këshilltar i lartë për çështjet ushtarake të liderit të Hezbollahut, Hassan Nasrallah. Është e paqartë nëse sulmi ishte i suksesshëm, megjithëse Hezbollah shpejt mohoi që Shukr të ishte vrarë.
Ndërhyrja e ndërkombëtarëve
Zyrtarët amerikanë thanë gjithashtu se besonin se Hezbollahu ishte përgjegjës, megjithëse administrata Joe Biden i kishte kërkuar Izraelit të mos përshkallëzonte tensionet në mënyrë shumë drastike në përgjigjen e tyre ndaj sulmit. Diplomatët i kishin bërë thirrje Izraelit të shmangte shënjestrimin e kryeqytetit libanez Bejrut, periferitë e tij jugore që formojnë zemrën e Hezbollahut, ose infrastrukturën kryesore. Ata shpresonin se duke e mbajtur të kufizuar përgjigjen e Izraelit, mund të shmangej hakmarrja e fuqishme nga Hezbollahu.
Siç mëson Reuters, në përpjekjet për de-përshkallëzimin është bashkuar edhe diplomacia franceze. Franca ka lidhje historike me Libanin, i cili ishte nën sundimin francez nga viti 1920 deri në pavarësinë në 1943. Në këtë kontekst tashmë të tensionuar hyn edhe Erdogani nga Turqia, i cili të dielën, gjatë një takimi të partisë së tij, ngriti mundësinë e hyrjes në Izrael “ashtu si në Nagorno Karabakh dhe Libi”. Kjo më pas, bëri që ministri i Jashtëm izraelit, Israel Katz, të bënte thirrje që NATO të përjashtojë Turqinë nga aleanca. Goditja e tij shkaktoi një përgjigje të furishme nga Izraeli dhe kontribuoi në frikën e një konflikti më të gjerë rajonal.
